Julien Duranville, het 16-jarige goudhaantje van RSC Anderlecht, en de Brexit. Velen onder ons zullen zich afvragen wat beiden in godsnaam met elkaar te maken hebben. Met dit schrijven wordt er getracht hieromtrent meer duidelijkheid te verschaffen.
De precaire financiële situatie van RSC Anderlecht is een publiek geheim. Het hoeft dan ook geen betoog dat de club dringend nood heeft aan financiële middelen. Om dit te realiseren zou ze enkele spelers willen verkopen, waaronder Julien Duranville. Ondanks het feit dat Duranville nog amper minuten heeft gemaakt voor het eerste elftal, staat hij immers te boek als één van de meest waardevolle spelers uit de selectie.
Van oudsher staat de jeugdopleiding van RSC Anderlecht erom bekend een echte talentenfabriek te zijn. Dit heeft als nadeel dat de grote clubs deze jeugdspelers reeds op jonge leeftijd trachten weg te plukken. Voornamelijk de Engelse grootmachten waren hier in het verleden heel gedreven in. Voorbeelden hiervan zijn de overstap van Lavia en Bossaerts naar Manchester City, Musonda naar Chelsea, Januzaj naar Manchester United, enz.
Nu er met Duranville een nieuw goudhaantje op de transferlijst werd gezet, staan de grote clubs dan ook te springen om hun slag te slaan. Zo werd Duranville de afgelopen dagen gelinkt aan Dortmund, Rennes en een hele resem andere Europese topclubs. Aan de overkant van het kanaal bleef het echter opvallend stil. Deze windstilheid kan gezien worden als een neveneffect van de Brexit.
Artikel 19 van de FIFA’s regulations on the status and transfer of players (FIFA RSTP) bepaalt dat internationale transfers enkel toegelaten zijn als de speler de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. Aangezien deze regel in strijd is met het vrij verkeer van personen binnen het grondgebied van de Europese Unie, werd er een uitzonderingsgrond ingevoerd voor transfers van Europese jeugdspelers binnen dit Europees grondgebied. Hierdoor konden de Engelse grootmachten tot voor kort naar believen de grootste talenten uit de Europese jeugdopleidingen wegplukken.
Nu de Brexit een feit is, kunnen de Engelse clubs zich echter niet langer beroepen op deze uitzonderingsgrond waardoor ze zich moeten beroepen op de overige twee uitzonderingsgronden van artikel 19 FIFA RSTP om alsnog minderjarige jeugdspelers aan te trekken.
De eerste uitzonderingsgrond bepaalt dat transfers van minderjarige spelers mogelijk zijn als de ouders naar het land van de club verhuizen voor redenen die niets te maken hebben met het voetbal. Hierbij valt voornamelijk te denken aan werkgerelateerde redenen. Aangezien de immigratievoorschriften van het Verenigd Koninkrijk zo streng zijn geworden sinds de Brexit, is het quasi onmogelijk om gebruik te maken van deze exceptie.
De tweede uitzonderingsgrond heeft betrekking op de afstand van de woonplaats van de jeugdspeler tot de club. Zo is een transfer van een jeugdspeler alsnog mogelijk als de speler niet verder woont dan 50 km van een landsgrens en de club waarbij de speler wil worden ingeschreven ook binnen de 50 km van die grens ligt. De maximale afstand tussen de woonplaats van de speler en de club mag alzo maximaal 100 km bedragen. Door de geografische ligging van het Verenigd Koninkrijk is het eveneens onmogelijk om zich op deze uitzonderingsgrond te beroepen.
Door het feit dat de Engelse clubs zich niet langer kunnen beroepen op de Europa-exceptie en het quasi onmogelijk is om onder het toepassingsgebied van de twee andere excepties te vallen, is het totaal gebrek aan interesse van de Engelse clubs in de 16-jarige Duranville dus niet verwonderlijk.