19/04/2021, een datum die in het collectieve voetbalgeheugen staat gegrift. Twaalf Europese topclubs legden toen een bom onder de Europese clubvoetbalstructuren met hun voornemen om een nieuwe competitie op poten te zetten, de zogenaamde Super League. De voortrekkers hiervan waren Arsenal, Chelsea, Liverpool, Manchester City, Manchester United, Tottenham Hotspur (Premier League), Atlético Madrid, Real Madrid, FC Barcelona (La Liga), AC Milan, Internazionale en Juventus (Serie A), de crème de la crème van het Europese voetbal.
De Super League zou de eerste gesloten jaarlijkse Europese voetbalcompetitie worden die onafhankelijk van de UEFA opereert, maar waarvan de deelnemers eveneens zouden blijven deelnemen aan de door de nationale voetbalbonden, de UEFA en de FIFA georganiseerde voetbalcompetities. De drijfveer hiervoor was, niet erg verrassend, geld. De deelnemers zouden het duizelingwekkende bedrag van 3,5 miljard euro op hun rekening kunnen bijschrijven, een bedrag dat voor de meeste potentiële deelnemers noodzakelijk is om hun investeringsplannen te ondersteunen en de putten na de recente financiële kater, genaamd corona, op te vullen.
Toen de bovenvermelde clubs naar buiten kwamen met dit voornemen, waren de FIFA en de UEFA hier absoluut niet mee gediend waarna ze een niet te missen waarschuwing hebben uitgestuurd. Zo weigerde FIFA deze nieuwe competitie te erkennen en waarschuwden ze ook dat elke speler of club die deelneemt aan deze nieuwe competitie, zou worden uitgesloten van door de FIFA en haar confederaties georganiseerde competities. Concreet zou dit bijvoorbeeld tot gevolg kunnen hebben dat België het eerstvolgende WK zou moeten spelen zonder wereldtoppers als Kevin De Bruyne, Lukaku en andere Hazards.
De European Super League Company, het bedrijf achter deze nieuwe supercompetitie, was van mening dat de FIFA hiermee een inbreuk pleegt op het Europees mededingingsrecht en de Europese bepalingen omtrent de fundamentele vrijheden, waarna het Europese Hof van Justitie werd verzocht zich uit te spreken omtrent deze kwestie.
Enkele dagen geleden heeft advocaat-generaal Rantos zijn standpunt hierover naar buiten gebracht. Hij is van oordeel dat de FIFA-regels, onder dewelke iedere nieuwe voetbalcompetitie moet worden goedgekeurd door FIFA, compatibel moet zijn met het Europees mededingingsrecht. Ook sancties tegen clubs en spelers, die bij de FIFA en zijn bonden zijn aangesloten, vanwege deelname aan een nieuwe competitie die de doelstellingen dreigt te ondermijnen die rechtmatig worden nagestreefd door de bonden waarvan zij lid zijn, worden door hem als compatibel met het Europees mededingingsrecht geacht.
Hij beroept zich hiervoor op het uitzonderingsregime van de Europese mededingingsregels, namelijk dat de door de betrokken regels veroorzaakte beperkingen inherent zijn aan het nastreven van legitieme doelstellingen en evenredig zijn aan die doelstellingen, zonder verder te gaan dan nodig is voor de verwezenlijking ervan. Hij is immers van oordeel dat de niet-erkenning door de FIFA van een in wezen gesloten competitie als de Super League, kan beschouwd worden als inherent aan het nastreven van bepaalde legitieme doelstellingen zoals deelname op basis van sportieve resultaten, gelijke kansen en het in stand houden van de solidariteitsmechanismen waarop de piramidale structuur van het Europese voetbal is gebaseerd.
FIFA moet echter nog niet te vroeg victorie kraaien. Dit is immers geen definitief vonnis maar een louter niet-bindende conclusie. Ondanks het feit dat het Hof ze naast zich neer mag leggen, worden de conclusies van advocaat-generaals vaak opgevolgd waardoor het als een goede graadmeter kan gezien worden. Wordt in ieder geval vervolgd….